بررسی تأثیر دست سازه های آزمایشگاهی بر یادگیری مبحث شکست نور در دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه شهرستان دهگلان و توابع

شیوه کنونی سنتی آموزش فیزیک، نتوانسته است وظیفه خطیر یادگیری و آموزش برای عموم دانش آموزان را به نحو مطلوب انجام دهد، پس بهره گیری از روشهای فعال تدریس به منظور نزدیکتر کردن علم فیزیک به محیط طبیعی زندگی دانش آموزان و عینی تر کردن علم فیزیک و تحقق یادگیری مفهومی و معنادار و کمک به ساخت طرحواره های دانشی صحیح در ساختار ذهنی دانش آموزان الزامی است. بنابراین استفاده از آزمایشگاه و وسایل آزمایشگاهی در تدریس علم فیزیک ضرورت دارد. اما با توجه به در دسترس و کافی نبودن امکانات آزمایشگاهی مدارس و نیز غیر ملموس بودن این وسایل در صحنه زندگی روزمره دانش آموزان، استفاده از دست سازه های ساخته شده با وسایل و ابزارهای ساده پیشنهاد می گردد. در این تحقیق تأثیر استفاده از دست سازه ها بر یادگیری دانش آموزان پایه اول متوسطه در مبحث شکست نور بررسی شده است. شیوه تحقیق از نوع شبه آزمایشی به روش طرح چهار گروهی سولومون می باشد و جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه شهرستان دهگلان و حومه آن به تعداد 527 نفر است. نمونه آماری شامل چهار گروه است که مجموعاً 97 نفر هستند. انتخاب مدارس از میان دبیرستانهای دخترانه شهرستان و نیز انتخاب گروهها و اختصاص آنها به گروههای آزمایش و گواه در طرح سولومون، به روش تصادفی ساده است. در گروههای آزمایش تدریس همراه با استفاده از دست سازه ها است. ابزار جمع آوری داده پیش آزمون و پس آزمون هر کدام شامل 18سوال محقق ساخته است که روایی و پایایی آنها در حد مطلوبی سنجیده شد. نتایج حاصل از تحلیلهای آماری، در سطح% 5 (05/0 > p ) تفاوت معنی داری را بین گروههای گواه و آزمایش در زمینه های یادگیری و کاربرد نشان داده است، که نشان دهنده موثرتر بودن استفاده از دست سازه ها در یادگیری و سطح کاربرد در مبحث شکست نور نسبت به روش سنتی است.